DİKKATE ALINMAYAN KUR’AN DA Kİ AYETLER 2
Din akıl ile anlaşılır ve kabul edilir. İslam kadar
akletmeye dayanıklı bir din yoktur. İslam
aklettikçe temizlenen kuvvetleşen arı duru ve
doğruluğundan emin olunan bir dindir. Hz.
Peygamber (as) in Kur’an ifadesiyle tıpkı bizler
gibi bir insan olduğunu ve asla insanüstü
biri olmadığını kafalarımıza silinmeyecek şekilde
yazmalıyız.
Edilleyi şerriye yani şeri deliller sayılır. Kitap
Kur’an,
sünnet, icma kıyastır. Fakat birinci delil
Kur’an devre dışı bırakılmıştır “… Allah’ın
kitabını bilmiyormuş gibi onu arkalarına atıp
terk ettiler” (2/Bakara 97- 6/Enam 66: 25/Furkan
30)
Aslında şeri delil tekdir o da Kur’an’dır.
Kur’an’ı devre dışı yani hayatlarından uzak
tutanlar, cehaletlerini din sanan insanların
bulunduğu geniş kalabalıklardır. Bağırıp çağırmaları
da, yani tepkileri Kur’an’ın önlerinde
bir engel olmasındandır.
Allah şöyle buyuruyor.
“Fitne tamamen yok edilinceye ve din (kulluk)
de yalnız Allah için oluncaya kadar onlarla
mücadele edin” (2/Bakara 193)
“Fitne ortadan kalkıncaya ve din tamamen
Allah’ın oluncaya kadar onlarla savaşın” (8/
Enfal 39)
İslam da dindir, diğerleri de dindir. Fakat şu
kesinlikle bilinmelidir ki, Allah yanında kabul
görecek din yalnız İslam’dır.
“Allah nezdinde tek din İslam’dır.” (2/Bakara
19)
“Kim İslam’dan başka bir din ararsa bilsin ki,
kendisinden başka bir din asla kabul edilmeyecektir.”
(3/Ali İmran 85)
“Allah’ın dininden başkasını mı arıyorlar …”
(3/ Ali İmran 83)
İslam peşin kabule talip din değildir. Allah, sorumlu
tutacağı insanın düşünerek yapmasını,
kabul edip amel etmesini istemektedir. Onun
için babalarımızın dini üzerindeyiz, âlimlerimiz
böyle demiş diyenleri Allah Kur’an da
uyarıyor ve ya babaları doğru düşünmüyor
iseler de mi? diye insanları düşünmeye, akletmeye
davet ediyor. Ve akletmeyenler davarlar
gibidir benzetmesini yaparak, insanın
insanlığa sahip çıkmasını, düşünüp karar vermesini
istiyor.
“İnsanlara Allah’ın indirdiği dine Kur’an’a
uygun, denildiği zaman insanlar, hayır biz
atalarımızı üzerinde bulduğumuz yola uyarız
derler. Ya ataları bir şey anlamamış, doğruyu
da bulamamış iseler demi.?” (2/Bakara 170),
(5/Maide 104), (31/Lokman 21), (43/Zuhruf 22-
23-24)
“Hidayet (Kur’an) çağrısına kulak vermeyen
insan-ların durumu, sadece çobanın bağırıp
çağırmasını işiten hayvanların durumuna
benzerler. Çünkü onlar sağırlar, dilsizler ve
körlerdir…” (2/Bakara 171)
Eğer İslam’ı ana kaynağı Kur’an’dan anlamaya
çalışmayıp yeryüzünde ki Müslüman’ım
diyen insanlardan ve onların yaşayışlarından
öğrenirlerse yanlışlıkların ortasına düşerler.
“Onların çoğu ancak ortak koşarak Allah’a
iman ederler.” (12/Yusuf 106)
Allah’a yaklaşmak için, melekler Allah’ın kızları
derken, Yahudiler Üzeyir (as)ı, Hıristiyanlarda
İsa (as)yı Allah’ın oğlu diyerek şirke
düştüler. Müslüman’ım diyenler kendilerini
gözden geçirip sakınsınlar, birilerini Rabler
edinmesinler.
“Resulüm deki: Ey ehli kitap! Sizinle bizim
aramızda müşterek olan bir söze geliniz. Allahtan
başkasına tapmayalım, Allah’a hiçbir
şeyi eş ortak tutmayalım ve Allah’ı bırakıp
da kimimiz kimimizi ilahlaştırmasın. Eğer insanlar
yinede yüz çevirirlerse, işte o zaman;
şahit olunki biz Müslümanlarız deyiniz.” (3/
Ali İmran 64)
Bu ayetlere göre din yani İslam dini tahkik
(delile dayanan) tir farzdır. İnsanlar taklit edilirse
suçtur ve sonucu ya şirke, ya da günaha
götürür.
“Allah size işte böylece ayetlerini açıklar ki,
düşünüp hakikati anlayasınız” (2/Bakara 242)
“Siz hiç düşünmez mi siniz?” (3/Ali İmran 65)
“Eğer düşünüp anlıyorsanız, ayetlerimizi size
açık-lamış bulunuyoruz.” (3/Ali İmran 118)
“Hiç düşünmez mi siniz?” (3/ Ali İmran 50)
“Hala aklınızı kullanmıyor mu sunuz?” (11/
Hud. 51)
“Size de, Allahı bırakıp tapmak ta olduğunuz
şeylere de yuh olsun! siz akıllanmaz mısınız?”
(21/ Enbiya 67)
“İşte Allah, düşünüp anlayasınız diye size
ayetleri böyle açıklar.” (4/ Nisa 61)
“Ve şayet kulak vermiş veya aklımızı kullanmış
olsaydık, şimdi bu alevli cehennemin
mahkûmları arasında olmazdık! diye ilave
ederler.” (67/Mülk 10)