VEFAKARIN KIYMETİNİ NE BİLSİN Kİ VEFASIZLAR!
Bir vefasızlık görünce yürekteki yara sızlar
Ahde vefa göstereni kıskanır gökte yıldızlar
Size bir sözüm yok benim adı Vefa olan kızlar
Vefakarın kıymetini ne bilsin ki vefasızlar.
Köşe başında durular yeyip içip kudururlar
Varlıklıyı çok severler seve, seve yorulurlar
Şayet yokluğa düşersen kıçına tekme vururlar
Eski dostun kıymetini ne bilsin ki vefasızlar.
İyi günde dost olurla her zaman da dost kalırlar
Ne verirsen hep alırlar vermezsen de kudururlar
Bir gün yokluğa düşersen bin bir bahane bulurlar
Düştüğünü görürlerse kaçıp gider vefasızlar.
İnsanı değil sever malı meyveliyse okşar dalı
Bir ağaçta meyve yoksa hemen kesip yapar Salı
Yeter ki sen düşmeye gör hepsinin eli sopalı
Birini düşmüş görürse kovalarlar vefasızlar.
Keyifleri yoktur beyde gezerken değneksiz köyde
Biri eline değnek alırsa bir dakika durmaz o köyde
Düşenin dostu olmazmış dünyanın kuralı böyle
Varlıklıyken düşen dostu hiç sevmezler vefasızlar.
Düşeni nerde görseler tekme atmaya kollar fırsat
Bir menfaat bulmazlarsa nefretleri artar kat, kat
Düşünce yardım istersen bir anda asılır surat
Hep iyi gün dostu olurlar menfaatçi vefasızlar.
Gezerlerken ayak yalın hep toplanıp yerler malın
Düştüğünü görürlerse dönüp de sormazlar halın
Sen imdada çağırırsan kaçar gider ayak yalın
Malı olanı çok severler menfaatçi vefasızlar.
Hepsi de iyi gün dostudur hiç sevmezler kara günü
Fakir dost zengin olursa kırk gün yaparlar düğünü
Mala mülke kavuşursan hiç istemezler öldüğünü
Düşenin yüzüne bakmaz kıymet bilmez vefasızlar.
Bir çoğu koltuk düşkünü çok ister kavuşmayı
Makam mevki sahibiyse ayı ya da derler dayı
Koltuk elden gitmiş ise o zaman yersin sopayı
Makam mevki sahibini çok severler vefasızlar.
Varlıklı dostları varsa hayatta çekmezler kaygı
Mal mülk para sahibiysen sana gösterirler saygı
Makam sahibini görünce yollara sererler yaygı
Varlık elden gider ise dönüp bakmaz vefasızlar.
Körsen badem gözlü derler varsa malın paran
Bir kuyrukta görürlerse çağırır gelmeden sıran
Mal mülk elden gider ise çok çabuk bozulur aran
Seni değil malı mülkü çok severler vefasızlar.
Zengin geldiğin görünce hemen olurlar dört köşe
Birde verip almıyorsan o zaman bak sen gülüşe
Düştüğünü görürlerse bir den kaybolur o neşe
Seni değil malı mülkü çok severler vefasızlar.
Nokta kadar bir menfaat görünce hemen eğilir
Zenginin işi düşünce çağırmadan kendi gelir
Her çiçeği koklamazlar bal alacak gülü bilir
Makam mevki sahibiysen pek de sever vefasızlar.
Baş köşeden yer verirler gelirse zenginin biri
Düştüğünü duyarlarsa yarı yoldan döner geri
Vefasızlar hiç değişmez böyledir evvel ahiri
İnsanı değil menfaati çok severler vefasızlar.
Malın mülkün yerindeyken toplanır yağcı yalaka
Bir gün gelirde düşersen hemen olursun tu kaka
Her şeyini kaybettiysen derler ki gerek falaka
Vefayı bir köy zanneder kanı bozuk vefasızlar.