BU DÜNYADA KİMSE KALMAZMIŞ MEĞER!

Dünya bir değirmen insan bir arpa
Öğütüyor bizi taş çarpa, çarpa
Sonunda yolumuz sarıyor sarpa
Dünyanın düzeni bozukmuş meğer.

Yüce Mevlam böyle yazmış yazıyı
Düşman etmiş tavşan ile tazıyı
Dindiremem kalbimdeki sızıyı
Kıyamete kadar sürermiş meğer.

Herkes biner garibanın sırtına
Her zaman kış olur dinmez fırtına
Uyamadım bu hayatın şartına
Ben uydum diyen de yalanmış meğer.

Koyun kurdu sevmez kurtta koyunu
Hayat insanlara oynar türlü oyunu
Herkes ölçer bir birinin boyunu
Ustalar ölçüyü bilirmiş meğer.

Kimi çalar kimi oynar dünyada
Sabreden mutlaka erer murada
Kimi gemi yüzdürüyor karada
Hep boş yere kürek çekermiş meğer.

Kahpeler hiç bilmez şerefi şanı
Namertler hiç sevmez mert bir insanı
Kalleşlik kancıklık sarmış cihanı
Bazı insanlar da kahpeymiş meğer.

Çok yaşayıp gelsen beş yüz yaşına
Çalışıp, çabala hepsi gider boşuna
Alnına yazılanlar elbet gelir başına
Koskoca bir dünya yalanmış meğer.
Dimdik yaşasan da namerde inat
Sonsuzluğa doğru açsan da kanat
Az yaşa çok yaşa alamazsın bir tat
Bu dünyada her şey yalanmış meğer.

Er geç sen de bir gün kalırsın derde
Sevilenler de ölür sevilmeyenler de
Dünyayla arana çekerler bir perde
İnsan ömür sinsi bir yılanmış meğer.

Bilirim dünyaya her gelen ağlar
Ölürsen geride kalanlar ağlar
Dünyayla aranda kopar tüm bağlar
İnsanın çilesi bitmezmiş meğer.

Dünyada çektikleri kaderidir kulun
Selamete erersin doğruysa yolun
Kötülük edersen sende kötülük bulun
İnsanın düşmanı kendiymiş meğer.

Bilirim bir günün beyliği de beylik
İyiliğin karşılığı sanma yine iyilik
Kötülük bulursun sen yapsan da iyilik
Dünya da kötüler bitmezmiş meğer.

Dünya bir değirmen taşlar vicdansız
Taşlar vura vura kalırsın cansız
Bir insana ölüm gelmez amansız
Hayatı insana törpüymüş meğer.

Yaratan alırmış kula verdiği canı
Kimse bilemezmiş öleceği zamanı
Her insan yansa da çıkmaz dumanı
Herkes için için yanarmış meğer.

Gelenler hep gidermiş istemese de
Her gün kahvaltıda havyar yese de
Hayatta hiç ağlamayıp daim gülse de
Bu dünyada kimse kalmazmış meğer.