VEFASIZLARA!
Hep benden bekledi o bir vefayı
Ben cefa çekerken sürdü sefayı
Dünyayı bölüştük çok aldı payı
Her zaman kurnazlık etti vefasız.
Derdimi dökmüştüm bahçede güle
O beni benzetti garip bülbüle
Ben onun yüzünden düşmüştüm dile
Halime bakıp da güldü vefasız.
Gözlerini dikip baktı gözüme
İnanmıştım onun bir çift sözüne
Şimdi hasret kaldım güzel yüzüne
Beni bırakıp da gitti vefasız.
Ben ona baktıkça o da yüz verdi
Ömür boyu sevmek için söz verdi
Yalvardım yakardım gelemem dedi
Ardına bakmadan gitti vefasız.
Mahkemeye düştük bitmedi dava
Çok istedim kuramadım bir yuva
Onu eller aldı ben aldım hava
Gidip bir soysuza vardı vefasız.
Ben dererdim o koklardı gülleri
Başında eserdi kavak yelleri
Görenler zannederdi onu bir peri
Melek sandım şeytan çıktı vefasız.
Gel deyince hemen düştüm ardına
O beni götürdü kendi yurduna
Düğünde bayramda yakardı kına
Sonunda beni de yaktı vefasız.
Ben ona koştukça o kaçtı gitti
Sevgiyi vefayı hep inkar etti
Sonunda dedi ki aşkımız bitti
Bir anda her şeyi sildi vefasız.
Sevgi nedir karın doyurmaz dedi
Her duyduğun sese uyulmaz dedi
Karşılıksız sevgi sayılmaz dedi
Bir anda her şeyi sildi vefasız.
Allem gullem edip çaldı kalbimi
Hayat ile sonlandırdı harbimi
Ben ne yapsam anlamadı sevgimi
Halime bakıp da güldü vefasız.
Ardına bakmadan bırakıp gitti
Her şeyi elinin tersiyle itti
Daha başlamadan aşkımız bitti
Bir anda her şeyi sildi vefasız.
Kıyamadım bir intizar edeyim
Zorla sevgi olmaz gayrı ne deyim
Ömür boyu mutlu olsun dileğim
Ama huzur bulamasın vefasız.
Çok çaba gösterdim ama olmadı
Aramızda hiçbir sevgi kalmadı
Bizim kavuşmamız mahşere kaldı
Giderken her şeyi aldı vefasız.
Hayatta tatmamış aşkı sevdayı
Bir semt adı zannediyor vefayı
Bırakıp gitmekle bozmuş kafayı
Ardına bakmadan gitti vefasız.
Çok şiirler yazdım vefasızlara
Bırakıp gittiler giyindim kara
Bir daha bulaşmam vefasızlara
Sevip sevilmeyi bilmez vefasız.